publikacje
Zachęcamy do lektury poniższych publikacji:
Hoogendijk EO, Onder G, Smalbil L, Vetrano DL, Hirdes JP, Howard EP, Morris JN, Fialová D, Szczerbińska K, Kooijmans ECM, Hoogendoorn M, Declercq A, de Almeida Mello J, Leskelä R-L, Hasa J, Edgren J, Ruppe G, Liperoti R, Joling KJ, van Hout HPJ, & the I-CARE4OLD consortium.
Optimising the care for older persons with complex chronic conditions in home care and nursing homes: design and protocol of I-CARE4OLD, an observational study using real-world data. BMJ Open
https://bmjopen.bmj.com/content/13/6/e072399
Kooijmans ECM, Hoogendijk EO, Pokladníková J, Smalbil L, Szczerbińska K, Barańska I, Ziuziakowska A, Fialová D, Onder G, Declercq A, Finne-Soveri H, Hoogendoorn M, van Hout HPJ, Joling KJ.
The prevalence of non-pharmacological interventions in older homecare recipients: an overview from six European countries. European Geriatric Medicine
https://doi.org/10.1007/s41999-023-00868-w
Zachęcamy do zapoznania się z plakatami badaczek Pracowni przygotowanymi na sesje posterowe zorganizowane w czasie XIX Kongres European Geriatric Medicine Society, który odbył się we wrześniu 2023 w Helsinkach:
Badanie SHELTER (przeprowadzone w latach 2009-2011 we Włoszech, Czechach, Holandii, Finlandii, Anglii, Francji, Niemczech i Izraelu) wykazało, że 1/4 osób w wieku 60 lat i więcej, które przebywają w placówkach opieki długoterminowej, cierpi na depresję, a 1/3 ma objawy depresyjne. Leczenie depresji opiera się na podejściu farmakologicznym (np. przyjmowanie leków), ale również niefarmakologicznym (np. terapia psychologiczna). Terapia psychologiczna pomaga nie tylko w radzeniu sobie z objawami depresji, ale także poprawia jakość życia, relacje społeczne oraz ogólny dobrostan psychiczny osób starszych. W badaniu SHELTER terapię psychologiczną otrzymało zaledwie 3.2% osób starszych. Częściej tę terapię otrzymały osoby agresywne, ale bez ograniczeń w codziennym funkcjonowaniu (19.3%) oraz te, które były agresywne, miały ograniczenia w codziennym funkcjonowaniu, ale były społecznie wycofane (7.8%). Dla porównania przeprowadziliśmy tę samą analizę na danych zebranych w Polsce w jednej placówce opieki długoterminowej. Odsetek osób korzystających tam z terapii psychologicznej był znacznie wyższy niż w badaniu SHELTER – w Polsce terapię otrzymało 68% osób starszych. Częściej były to osoby z umiarkowanymi lub zaawansowanymi objawami depresji i diagnozą demencji inną niż choroba Alzheimera (81%). Rozbieżność tych wyników wskazuje potrzebę przeprowadzenia dokładnych badań na temat rozpowszechnienia częstości terapii psychologicznej wśród osób starszych, tak aby opracować jednolite standardy opieki psychologicznej nad osobami starszymi.
dr Ilona Barańska
Fizjoterapia (PT) jest ważną terapią niefarmakologiczną, która może poprawić niezależność pacjentów w palcówkach opiekuńczych. Celem analiz było opisanie, którzy pacjenci zakładach opiekuńczych i domach opieki najczęściej byli kierowani do fizjoterapii w 7 krajach europejskich i Izraelu. Do analiz wykorzystano dane pochodzące z projektu SHELTER – zebrane w latach 2009/2010 za pomocą kwestionariusza InterRAI dla placówek opieki długoterminowej. Zaobserwowaliśmy duże różnice w stosowaniu PT pomiędzy krajami (9,0% w Wielkiej Brytanii; 67,3% we Włoszech). Mimo, że wskazania kliniczne do PT wydają się być dobrze ustalone, nie są one stosowane w sposób spójny w placówkach opiekuńczych i znacząco różni się to zależnie od kraju. Nasze wyniki wskazują na konieczność opracowania standardu kierowania pacjentów opieki długoterminowej do PT w celu poprawy jej dostępności dla pacjentów, którzy jej bezwzględnie wymagają.
mgr Natalia Drapała
Terapia zajęciowa (Occupational Therapy – OT) ma korzystny wpływ na sprawność funkcjonalną i funkcje poznawcze. Celem badania była ocena częstości korzystania z OT przez osoby starsze przebywające w domach opieki oraz przedstawienie charakterystyki osób otrzymujących OT. Do analiz zostały wykorzystane dane pochodzące z projektu SHELTER, zebrane w latach 2009-2010 za pomocą kwestionariusza InterRAI dla placówek opieki długoterminowej. Stwierdziliśmy duże różnice w korzystaniu z OT między analizowanymi krajami: od 1,6% w Wielkiej Brytanii do 45,9% we Francji. Również czynniki związane z kierowaniem pacjentów do OT różniły się znacznie pomiędzy krajami, np. pacjenci z głębokim otępieniem rzadziej byli kierowani do OT w Czechach i Wielkiej Brytanii, ale częściej w Niemczech i we Francji. W Czechach OT była najczęściej świadczona osobom, które charakteryzowały się wysokim zaangażowaniem w utrzymywaniu relacji społecznych (42,8%), natomiast w Niemczech – osobom z otępieniem (18,7%) oraz bez otępienia, ale ze niską sprawnością funkcjonalną (16,4%). Najwyższy udział w OT odnotowano wśród izraelskich mieszkańców domów opieki, którzy charakteryzowali się pełną samodzielnością lub niesamodzielnością w stopniu umiarkowanym i wykazywali maksymalne zaangażowanie i interakcje społeczne (76,9%). Wyniki badania mogą być pomocne w doprecyzowaniu wskazań klinicznych dla OT, jak również w ustaleniu zaleceń dotyczących stosowania OT w opiece nad pacjentem.
mgr Agata Stodolska
Odleżyny stanowią poważny problem zwłaszcza u pacjentów w placówkach opiekuńczych. W Europie częstość ich występowania u tych chorych waha się od 6,4% do 31,4%, a koszt leczenia zaawansowanych ran wynosi od 1,71€ do 470.49€/na dzień. Celem naszego badania było ustalenie co decyduje o kierowaniu pacjentów do profilaktyki i leczenia ran. Okazało się, że pomimo istniejących precyzyjnych zaleceń EPUAP/NPIAP/PPPIA nie wszyscy pacjenci z odleżynami lub innym ranami mają wdrożony program zmian ułożeń w łóżku, jak również program pielęgnacji ran. Na podstawie analizy danych zebranych w ramach projektu SHELTER ustaliliśmy jakie czynniki decydują o tym, że pacjenci są kierowani do tych terapii. *EPUAP (European Pressure Ulcer Advisory Panel).
mgr Adrianna Ziuziakowska
