Namaste Care jest formą opieki niefarmakologicznej, która  została opracowana w odpowiedzi na brak leczenia przyczynowego pacjentów z zaawansowanym otępieniem. Kluczową filozofią tej terapii jest „pokłon dla duszy”, (‘to honour the spirit within’).

Celem terapii jest dotarcie do wnętrza istoty osoby, która stopniowo traci kontakt z rzeczywistością. Stosując różne techniki (terapię sensoryczną, grupową, działania z obszaru terapii zajęciowej) staramy się poznać potrzeby osób, które nie potrafią już wyrazić swoich uczuć i oczekiwań, aby dzięki temu zapewnić im poczucie komfortu. Namaste Care jest wyrazem poszanowania dla człowieczeństwa chorego i jednocześnie źródłem satysfakcji rodzin i personelu z pełnionej przez nich opieki, gdy są w stanie odczytać jego potrzeby

Ważnym elementem Namaste Care jest sięganie do przeszłości i ustalenie aktywności, które odzwierciedlają obecne i dawne zainteresowania osoby chorej (historia życia). W odtworzeniu pewnych związków przyczynowo-skutkowych dotyczących określonych zachowań chorego pomaga rodzina. Otoczenie, w którym prowadzona jest terapia ma wpływ na poczucie komfortu i oddziałuje na zmysły (terapia sensoryczna). Z kolei codzienne interakcje inicjowane przez opiekunów lub rodzinę (4 godziny dziennie, 7 dni w tygodniu) pozwalają na lepsze odpowiadanie na potrzeby chorego.

W miarę postępu choroby rodzina chorego z otępieniem pełni ważną rolę jego rzecznika, gdy jego stan w coraz większym stopniu nie pozwala mu na samostanowienie o sobie. Wówczas członkowie rodziny aktywnie uczestniczą we wspólnym podejmowaniu decyzji dotyczących opieki, ale też codziennego życia chorego. Dlatego rodzina, krąg najbliższych przyjaciół wraz z chorym są umiejscawiani w centralnym punkcie otoczonym płaszczem opieki (łac. pallium), co jest istotą opieki paliatywnej. Taka dzielona opieka nad osobą z zaawansowanym otępieniem jest złożona i wymaga zaangażowania rodziny, która wciąż pamięta poglądy, system wartości i preferencje pacjenta.